Romanowowie

olgasza

Historia poświadczyła, że całkiem słusznie ten Osowiec zrobił na Mikołaju takie dobre wrażenie - żeby po blisko roku oblężenia się nie poddać, to naprawdę mega wyczyn.

olgasza

Tak czytam listy Olgi do ojca z lat I wojny i zastanawia mnie taki fakt - czemu ona się podpisuje czasem jako 'Елисаветградец' (czyli...'Jelizawietgradczyk', chyba, że źle kalkuluję)?

Justyśka

To od jej pułku, któremu "szefowała" - Jelizawietgradzkiego Pułku Huzarów Smile

olgasza

aaach! no tak! Smile

a już myślałam, że miała jakiś sentyment do tego miasta, czy coś Very Happy

olgasza

22 września*.

Mój drogi złoty Papo!
Ogromne dzięki za telegram, wszystkich nas tu uradował. Cieszę się, że ta duszka (tzn. A.K.)) jest z Tobą. Cóż za radość to nasze zwycięstwo. Bogu niech będą dzięki. Wszyscy ranni się ożywili, flagi na mapach przesunęły się do przodu, tzn. na Zachód.
Siedzimy we trzy w liliowym pokoju Mamy i piszemy do Ciebie, a Mama już się położyła. Ma silny ból głowy. Przykro jej strasznie, że nie może do Ciebie napisać. Całuje cię mocno i życzy spokojnej nocy.

Trochę dziś pospacerowałyśmy z Anastazją i byłyśmy w magazynie. Pracuje tam około 6 pań wraz z madame Sapożnikową (Pułku Łączonego), ona jest niesamowicie gruba i niezbyt sumienna, Trina musi wszystko po niej poprawiać. O 6-ej razem z Tatianą pojechałyśmy do Ani. Byli u niej Grigorij i Zina, ale nie Anina, tylko ta, która często do niego jeździ, bardzo miła, no i księżna Giedrojc. Postanowiła zrezygnować z wykładu, ponieważ Mamy nie było, słuchałyśmy więc Grigorija. Częstował nas herbatą i opowiadał dużo dobrego, jak nam pomogły te ulewne deszcze i ogólnie wszystko dobrze. Pogoda ładna, ale bardzo zimno - tylko 1 stopień ciepła. Właśnie dotarła "Wieczorna ulotka". Piszą, że przybyłeś do armii czynnej. To prawda? A. Nie mam pojęcia, czemu napisałam tę literę.
To do zobaczenia, Papo-Słoneczko. Śpij słodko i niech ci się przyśni dużo dobrego. Wybacz, że ten list jest taki głupi. Niech Cię Bóg ochrania. Całuję Cię tak mocno, jak Cię kocham. Całym sercem jestem z Tobą. Zawsze Twoja córka Jelizawietgradczyk.
Duży ukłon dla A.A.

*- ten list jest z 1914?

Justyśka

Tak, 1914. I data według starego stylu.

olgasza

Do ojca:

3 stycznia 1916 r.

Wasza Wysokość, mój kochany papo duszko!

Długo i bardzo radowaliśmy się Twym telegramem o Erzurum. Dowiedziałam się o tym z Tatianą po 7-ej, po powrocie z Piotrogrodu. Przez godzinę siedziałam zbierając datki. Zebrałam ponad 2000. Między innymi przyszedł Siergiej Wasilijewicz z pieniędzmi od żony, które otrzymała za jakąś poduszkę, którą sama wyhaftowała. Był bardzo miły i jak zawsze jego twarz miała trochę drwiący wyraz;(słowo nieczytelne) że hrabina Karłowa siedziała obok i słuchała. Przyszedł jeszcze ujmujący Kazakiewicz i dał swoją pierwszą roczną pensję na krzyż, zamierzając w przyszłym roku dać drugą Tatianie. Jak zwykle dyżurnym był jakiś na wpół szaleniec czy idiota. Albo jakiś шебуре* (nieczyt.) lokaj lub wynalazca i towarzyszy mu cała świta, K. Ratojew (nieczyt.), Goremykin, Abti** itd.
Na herbacie byłyśmy u Tatiany K. Około 5-ej pojechała do dentysty, a my zostałyśmy męczyć jej dzieci. Szczególnie Tejmuraza. Tymczasem Izie pozwoliłyśmy udać się do Baby Leuchtenburskiej. Teraz popołudniu siedzimy w fioletowym pokoju. Mama leży na kanapie, układa pasjansa (policzki ma mniej spuchnięte). Marie i Tatiana, siedząc obok na taboretach, robią to samo.
Ania dopiero co się doturlała. Wymęczyła się na swych imieninach, całkiem zdurniała. Przyjechał dziś pociąg Marii i przyniósł nam rannych. 25 żołnierzy i 5 oficerów. Wśród nich trzech płastunów z 8-ego, 10-ego i 12-ego batalionu. Nie miałam jeszcze okazji z nimi porozmawiać, bo dopiero co ich przywieziono i dano im czas, by przywykli i odpoczęli.
Piszę bardzo brzydko, bo po pierwsze się śpieszę i mylę słowa, a poza tym wszyscy dokoła coś mówią i mnie rozpraszają.
Cóż, mój drogi papo, pora kończyć.
Cieszę się, że widziałeś wojska i z ich powodu również. Niechaj Bóg będzie z Tobą.
Całuję Cię mocno, mocno.
Twój Jelizawietgradczyk.

*nie wiecie, jak to przetłumaczyć? bo jestem póki co bezradna...
**imię takie nosił jeden z 'Nubijczyków', którego ojcem chrzestnym był Misz, więc może to ten... co by również potwierdzało obecność czarnoskórych na dworze Mikołaja II

olgasza · Wysłany: Śro 20:34, 08 Mar 2017 Temat postu:

Do ojca:

3 listopada
1915 r.

Mój drogi papo!
Wczoraj nijak nie mogłam do ciebie napisać, a dziś, choć nie mam zbyt wiele czasu, jakoś mi się udało. Piszę na okrągło telegramy i listy do różnych nudziarzy. Molebień odprawiono u mamy w dużym salonie, z nowym diakonem. Madame Zizi i inni...(nieczytelne) byli. Po śniadaniu przyjęłyśmy wraz z mamą generała M. Martynowa. Biedak wciąż chodzi o kulach, a jedna z jego nóg jest pięć centymetrów krótsza od drugiej. Ale ma nadzieję, że na wiosnę będzie w stanie wrócić na front. Potem widziałam się z dowódcą mego pułku, który mi dużo opowiedział, oraz z pewnym sztab-rotmistrzem. Była u nas Ala z dwojgiem starszych dzieci, trochę je wydusiłyśmy. A o godz. 4 pojechałyśmy do Ani, gdzie była żona Siłajewa z dwiema maleńkimi dziewuszkami, jedna z nich jest podobna do Rawtopuło, a także żona i syn Purceładze, wszyscy tacy rozkoszni, że aż nie wiadomo na którego patrzeć.
Siedzę na nowej kanapie i dziękuję Ci za nią.
Papo, duszko, na tym kończę. Niech Bóg Cię chroni.
Mocno kocham i całuję.

Twój Jelizawietgradczyk.

olgasza · Wysłany: Czw 20:16, 09 Mar 2017 Temat postu:

Kolejny:

Carskie Sioło
5-ego paźdź.
1915

Papo kochany!
Wszystkiego najlepszego z okazji Aleksieja, a wcześniej z okazji konwoju. Mama kazała mi wczoraj po południu złożyć telefonicznie życzenia Ungern Sternbergowi, co też zrobiłam. Zdaje się, że zabawili się na całego, jako że w słuchawce w oodali słychać było śpiew, a jego głos był niepewny. Ciocia Miechen uczyniła nam zaszczyt i zaprosiła nas dziś na herbatę - u nas wszystko po staremu, tylko, że jeździmy zamiast chodzić piechotą i porządnie marzniemy. W lazarecie leży poważnie ranny w płuco oficer pułku Lejb Borodińskiego (68-ego). Wczoraj miał operację, i teraz, dzięki Bogu, trochę z nim lepiej. Operował go Wład. Nik. Derewienko, bo biedna Księżna* jest bardzo chora. Wczoraj na obiedzie była u nas piękna Lili Dehn i Ania, a wieczorem we 2 byłyśmy czyścić narzędzia. Siostry są obecnie kierowane do Wielkiego Pałacu, gdzie jest również wielu nowych rannych. Dzisiaj podczas spaceru spotkałyśmy uroczą Wierę** na przechadzce ze swą guwernantką, z kijem, to go ramię, to przed sobą - przesłodki obrazek.
Papo duszko, na tym kończę.
Mocno, mocno całuję Ciebie i Aleksieja i ściskam.
Niechaj Bóg Cię chroni.
Twój wierny Jelizawietgradczyk.

Pozdrawiam Nik. Pawł. i resztę.

* Giedrojć
**chodzi zapewne o Wierę Konstatynownę, córkę KR, która jako dziewczynka lubiła bawić się w żołnierza

olgasza · Wysłany: Czw 18:56, 30 Mar 2017 Temat postu:

Do Olgi Woronowej*:

Justyśka · Wysłany: Czw 19:11, 30 Mar 2017 Temat postu:

olgasza · Wysłany: Czw 19:25, 30 Mar 2017 Temat postu:

No to nieźle.
A wierzycie, że jej ta miłość do Pawła W. przeszła jak ręką odjął po tym, jak się ożenił?

Justyśka · Wysłany: Czw 19:55, 30 Mar 2017 Temat postu:

No jak to w zauroczeniu bywa. Jego ślub na pewno był dla niej jakimś ciosem bo o tym pisała, później może jeszcze jakiś czas o nim myślała no ale w końcu jej przeszło i się z tym pogodziła. Przecież spodobał jej się później kto inny, a jeszcze nawet wcześniej, jak nie widywała się z Pawłem, miała też tego nieszczęsnego Szurika (AKSZ) który też jej się jako tako podobał.

olgasza · Wysłany: Czw 20:15, 30 Mar 2017 Temat postu:

Chyba, że tak.