Romanowowie

olgasza

Człowiek na wysokim stanowisku - minister spraw zagranicznych - i to przychylny Polsce, opowiadający się podczas I wojny św. za utworzeniem autonomicznego państwa polskiego - za upieranie się przy tym w lipcu 1916 został zwolniony ze stanowiska.
W 1919 został ponownie ministrem spraw zagranicznych w rządzie Wszechrosji Kołczaka i Denikina. Po wojnie domowej opuścił Rosję i kilka lat mieszkał w Polsce. Za swe propolskie sympatie rząd polski zwrócił mu jego majątek pod Białymstokiem.
Zmarł w 1927 roku w Nicei w wieku 67 lat.

puma.domowa

No proszę

olgasza

puma.domowa

Uhm

Aż mnie to zdziwiło.

A Nicky - no jak zwykle - jedyną Polką, która coś ugrała u niego była Matylda Very Happy

olgasza

Z Mikołajem to by może i wiele się ugrało, ale jak wiadomo, miał doradców, że Boże uchowaj, a tym właśnie wierzył najbardziej na świecie Rolling Eyes

A wracając do zadziwiającego Sazonowa (mnie też zaskoczył, żeby nie było Smile

), przyjrzyjmy mu się bliżej.
Tu znowu zaskoczenie - rodzinne koligacje wiązały go z dwiema innymi znanymi postaciami: baronem Frederiksem (matka Sazonowa, baronessa Hermiona Aleksandrowna była z domu Frederiks) i Piotrem Stołypinem (żona Sazonowa i żona Stołypina były rodzonymi siostrami).

Sazonow przyszedł na świat w rodzinnym majątku w riazańskiej guberni 29 lipca/10 sierpnia 1860 roku. Podobno we wczesnej młodości roiła mu się kariera duchownego. Dopiero jak skończył Aleksandrowskie Liceum, odkrył swe dyplomatyczne powołanie.

Służbę zaczął w 1883 w ministerstwie spraw zagranicznych. 4 lata (1890-1894) spędził w Londynie jako drugi sekretarz poselstwa; 10 lat 91894-1904) - w Watykanie, jako sekretarz rosyjskiej misji; w 1904 został radcą w ambasadzie ros. w Londynie, przy ówczesnym ambasadorze hr. Benkendorfie. Wykazał się naprawdę niezłym talentem dyplomatycznym, łagodząc konflikty wiszące na włosku - np. sprawę Dogger Bank (eskadra admirała Rożestwieńskiego w drodze na Daleki Wschód ostrzelała przez pomyłkę brytyjskie statki rybackie).
W 1906 Sazonow awansował na ministra-rezydenta przy papieżu, a w 1907 - na ambasadora w Stanach.
Wreszcie w 1910 został ministrem spraw zagranicznych - w czym pomógł mu ówczesny premier - Stołypin.

Taka ciekawostka:
O Sazonowie i wypowiedzeniu I wojny pisał m. in. sztabskapitan Lemke:

19 lipca/1 sierpnia 1914. Sobota.
Kiedy dziś niemiecki poseł Pourtales przyjechał do ministra spraw zagranicznych, Sazonowa, był tak zdenerwowany, że oddał mu obie noty dyplomatyczne: tę, w której było wypowiedzenie wojny, i tę, w której była mowa o załagodzeniu konfliktu. Kiedy już obie były już w rękach naszego ministra, Pourtales się opanował i poprosił o zwrot tego drugiego dokumentu, ale Sazonow mu odmówił. Powiedział, że druga nota ma dla Rosji czysto historyczne znaczenie, i nie oddał jej...