Romanowowie

olgasza · Wysłany: Sob 16:59, 08 Mar 2014 Temat postu: Wiersz Jesienina poświęcony OTMA

Czy istnieje jakiś przekład na polski wiersza Sergiusza Jesienina 'В багровом зареве закат шипуч и пенен...' ?

Wiersz powstał w 1916 roku, kiedy Jesienin służył w lazarecie w Miasteczku Fiodorowskim, i poświęcony był córkom Mikołaja II.
Oryginał brzmi tak:

В багровом зареве закат шипуч и пенен,
Березки белые горят в своих венцах.
Приветствует мой стих младых царевен
И кротость юную в их ласковых сердцах.
Где тени бледные и горестные муки,
Они тому, кто шел страдать за нас,
Протягивают царственные руки,
Благословляя их к грядущей жизни час.
На ложе белом, в ярком блеске света,
Рыдает тот, чью жизнь хотят вернуть...
И вздрагивают стены лазарета
От жалости, что им сжимает грудь.
Все ближе тянет их рукой неодолимой
Туда, где скорбь кладет печать на лбу.
О, помолись, святая Магдалина,
За их судьбу.

Justyśka · Wysłany: Sob 17:40, 08 Mar 2014 Temat postu:

Nie spotkałam się jak na razie, ale zastanawiam się czy nie znalazłby się w polskich wydaniach jego tomików. Jak nie, możemy znów się zająć tłumaczeniem Wink

olgasza · Wysłany: Sob 17:53, 08 Mar 2014 Temat postu:

Ma się rozumieć, że przetłumaczymy, szkoda byłoby nie znać po polsku co on tam naskrobał na cześć OTMA Smile

Justyśka

Ruszyłam powoli z tłumaczeniem tego wiersza, ale cosik ciężko mi on idzie, więc wrzucam na razie co mam i jakby co to można go od razu poprawiać na bieżąco, także śmiało Smile

Mam na razie problem z kilkoma słowami, żeby jakoś ładnie pasowały do reszty, ale kto wie czy reszta też jest poprawna? W każdym razie zobaczcie.

W szkarłatnym blasku zachód шипуч и пенен,
Brzózki białe goreją w swych koronach.
Powita mój wiersz o młodych carewnach
I кротость юную w ich życzliwych sercach.

olgasza

A może tak?

Szkarłatnym blaskiem zachód wrzący i spieniony,
Brzózki białe goreją w swych koronach.

Kротость юную można chyba przetłumaczyć jako młodą łagodność, jakoś tak... jak sądzicie?

Justyśka

Mi jak najbardziej pasuje. Czyli zostawiając to wychodziłoby tak:

Szkarłatnym blaskiem zachód wrzący i spieniony,
Brzózki białe goreją w swych koronach.
Powita mój wiersz o młodych carewnach
I młodą łagodność w ich życzliwych sercach.

Dalej mam tak:

Gdzie cienie blade i ponure udręki,
Do tego, który poszedł cierpieć za nas,
Wyciągają królewskie ręce,
Благословляя их к грядущей жизни час.

Jak myślicie?

olgasza

Może: 'Błogosławiąc na nadchodzący czas' ?

Mi wyszło coś takiego:

Gdzie cienie blade i ponure udręki,
Ku temu, kto szedł cierpieć za nas,
Wyciągają swe królewskie ręce,
Błogosławiąc go na nadchodzący czas.

Justyśka

Świetna ta końcówka, zostawiamy. Dalej mam znowu tak:

Na łożu białym, w jasnym światła blasku,
Płacze ten, który by życie chciał odzyskać...
I drżą ściany lazaretu
Od żalu, co im ściska pierś.

Co myślicie?

olgasza

Tak miało ciężko iść, a idzie jak z płatka Smile

Odzyskać i ściska się rymuje, nie myślicie, że warto spróbować to jakoś do rymu ustawić, może tak?:

Na łożu białym, w jasnym światła blasku,
Płacze ten, który by życie chciał odzyskać...
I drżą ściany lazaretu
Od żalu, co go w piersi ściska. ?

Justyśka

Dobre towarzystwo to i praca szybko idzie Very Happy

Faktycznie, rym bardzo fajnie tu pasuje. No więc została nam już tylko końcówka, nie wiem tylko jak początek można ładnie dopasować:

Все ближе przyciąga их рукой неодолимой
Tam, gdzie rozpacz pozostawia swe piętno na czole.
О, módl się, święta Magdaleno,
Za ich dolę.

olgasza

Все ближе тянет их рукой неодолимой ... O święta Magdaleno, jak to przetłumaczyć Smile

Wszystko ich ręką nieodpartą przyciąga (??)
Tam, gdzie rozpacz pozostawia swe piętno na czole.
О, módl się, święta Magdaleno,
Za ich dolę.

Może tak?

Justyśka

Tak, to chyba jedno z trudniejszych kombinacji.

Albo może też: Wszystko ich bliżej nieodpartą ręką przyciąga ?

W międzyczasie znalazłam jedną interpretację odnoszącą się do tego wiersza:

"Szkarłatnym blaskiem zachód" w tym przypadku nie jest to tylko element wieczornego krajobrazu. W dawnych czasach chrześcijańskich szkarłatny (fioletowo-czerwony) kolor nabył podwójnej semantyki: z jednej strony był symbolem władzy carskiej, z drugiej - oznaką męczeństwa..."

olgasza

Ano fakt, pominęłam całkiem słowo 'bliżej', a ono tam wyraźnie przecież jest

Czyli, Justyś, wychodzi nam coś takiego:

Szkarłatnym blaskiem zachód wrzący i spieniony,
Brzózki białe goreją w swych koronach.
Powita mój wiersz o młodych carewnach
I młodą łagodność w ich życzliwych sercach.
Gdzie cienie blade i ponure udręki,
Ku temu, kto szedł cierpieć za nas,
Wyciągają swe królewskie ręce,
Błogosławiąc go na nadchodzący czas.
Na łożu białym, w jasnym światła blasku,
Płacze ten, który by życie chciał odzyskać...
I drżą ściany lazaretu
Od żalu, co go w piersi ściska.
Wszystko ich bliżej nieodpartą ręką przyciąga
Tam, gdzie rozpacz pozostawia swe piętno na czole.
О, módl się, święta Magdaleno,
Za ich dolę.

Kurcze, niezłe jesteśmy! Very Happy

Jeśli się zgadzasz, to tak zostawiamy.

No i dobrze wiedzieć z tym szkarłatnym blaskiem, dodaje to całemu wierszowi specyficznego, trochę proroczego nawet znaczenia.
A sam wiersz świetny! Jesienin miał go ponoć przeczytać na pewnym uroczystym wieczorku w Miasteczku Fiodorowskim, urządzonym na życzenie Aleksandry, czego mu potem nie mogli wybaczyć jego wywrotowi znajomi, i podobno się tego swojego występu, a może i wiersza? potem wstydził. Jakby miał czego Rolling Eyes

Justyśka

Oczywiście, że zostawiamy Very Happy

No i fakt, trza przyznać, że idzie nam coraz lepiej. Ogromne dzięki na pomoc!

Muszę nawet stwierdzić, że zaintrygował mnie ten Jesienin, a co za tym jeszcze idzie, udało mi się znaleźć związaną z nim i pewną osobą z naszej carskiej rodzinki dość ciekawą anegdotkę. Wydaje mi się, że nie pisano o niej szerzej, więc postaram się wrzucić jutro posta na ten temat.

olgasza

Wrzuć koniecznie! Smile

A jeszcze mi się przypomniało, odnośnie Jesienina, że jest przecież taki miniserial rosyjski o nim, gra go zresztą chyba najbardziej 'oklepany' aktor rosyjski czyli Biezrukow Very Happy

W każdym razie co prawda nie oglądałam tego serialu, ale jest tam na 100% epizod z pobytem Jesienina w Carskim Siole i o tym, jak deklamował Aleksandrze i OTMA swoje wiersze.

http://www.youtube.com/watch?v=zCiPlfMSL0o