 |
Romanowowie
Forum o rosyjskiej dynastii panującej 1613-1917
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Justyśka
Nadworny Archiwista
Dołączył: 10 Lut 2012
Posty: 2145
Przeczytał: 3 tematy
Pomógł: 74 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Małopolska
|
 Wysłany: Śro 23:00, 30 Kwi 2014 Temat postu: |
|
|
Ciekawa sprawa z tym serialem. Przewinęła się tam też jak widziałam scena ze złotym zegarkiem na łańcuszku, który Jesienin miał rzeczywiście dostać z okazji tego wieczorku w Miasteczku Fiodorowskim o którym wspominałaś. Na chomikuj jest też po polsku pierwszy sezon do pobrania, więc można się na niego skusić.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
 |
Ta od Camusa
Na służbie u Ich Cesarskich Wysokości
Dołączył: 30 Paź 2011
Posty: 240
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Z Południa
|
| Wysłany: Nie 20:16, 13 Lip 2014 Temat postu: |
|
|
Wiersz zaraz przeczytam, bo jestem oderwana pd meczu i malowania pokoju, natomiast serial z całego serca polecam!
I szepnę słówko przyjaciółce, że jest z lektorem na chomiku, bo szaleje za Bezrukowem (nawet nie musiałam jej długo do niego przekonywać), a niestety rosyjskiego tyle co z recytacji Jesienina przez Bezrukowa 
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
olgasza
Administrator
Dołączył: 28 Sie 2011
Posty: 5470
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 59 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Wielkopolska
|
| Wysłany: Pon 19:17, 15 Sie 2016 Temat postu: |
|
|
Przetłumaczyłyśmy ten wiersz, a chyba nie napisałyśmy, że nosi on tytuł
"Carewnom" 
Został przeczytany przez autora na koncercie w lazarecie dla oficerów, gdzie Jesienin był sanitariuszem, 22 lipca 1916 roku w dzień imienin Marii Nikołajewny. Wiersz wręczył Marii, a carycy Aleksandrze podarował tomik swych wierszy.
Podobno chciał poświęcić carewnom cały swój następny tomik.
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez olgasza dnia Śro 13:02, 17 Sie 2016, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Justyśka
Nadworny Archiwista
Dołączył: 10 Lut 2012
Posty: 2145
Przeczytał: 3 tematy
Pomógł: 74 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Małopolska
|
| Wysłany: Sob 2:30, 06 Sty 2018 Temat postu: |
|
|
Ha, tak żeśmy się nakombinowały z tym wierszem, a on już sobie jednak dawno egzystował w Życiu Sergiusza Jesienina (autorzy: Elwira Watała, Wiktor Woroszylski)
W purpury pianie staje zachód jak zarzewie
I brzózki białe płoną w swych wianuszkach.
Sławi mój wiersz przybycie cud-królewien,
Dobroć dziecięcą w czułych ich serduszkach.
Gdzie cienie blade snują się w udręce —
Tym, którzy za nas poszli na cierpienia,
One podają swe monarsze ręce
I błogosławią ich na porę odkupienia.
W jaskrawym blasku, na posłaniu białym
Ktoś szlocha, komu życie chcą przywrócić...
I wszystkie mury drżą, lazaret cały —
Gdy pierś królewien ściska ból współczucia.
I dążą, siłą popchnięte tajemną,
Gdzie smętek kładzie pieczęć swą na czole.
Racz się pomodlić, święta Magdaleno,
Za ich świetlaną dolę.
I dalej można znaleźć...
| Cytat: | Wierszyk nie świadczy o nadmiernych skrupułach autora, ale nie grzeszy też wartością artystyczną, jest wypoconą rymowanką, podobną do tych — odwrotnych w intencji — które przesyłał był z Moskwy Griszy Panfiłowowi. Nie wiadomo, czy pułkownik Loman wpadł w zachwyt; caryca i jej córki nie odnotowały w dzienniczkach faktu poznania młodego poety; ale ozdobny tekst przechowano mimo wszystko w zbiorach pałacowych.
Jesienin w autobiografii komunikuje: „...czytałem carycy wiersze. Po ich usłyszeniu powiedziała, że są ładne, ale bardzo smutne. Odpowiedziałem, że taka jest cała Rosja. Powoływałem się na ubóstwo, klimat itp. Rewolucja zastała mnie na froncie w jednym z batalionów dyscyplinarnych, dokąd trafiłem za to, że odmówiłem napisania wierszy na cześć cara." |
| Cytat: | Jurij Loman:
„W dniu imienin wielkiej księżny Marii w jednym z pokojów oficerskiego lazaretu odbył się koncert. Prowadzili koncert Jesienin i Sładkopiewcew (znany recytator, odbywający służbę wojskową w carskosielskim lazarecie — przyp. E. W. i W. W.). Ponadto Jesienin wygłaszał swoje wiersze... Na koncercie była cesarzowa i wszystkie cztery wielkie księżne. Za udział w koncercie Jesienin otrzymał złoty zegarek z herbem i dewizką... Niebawem odbył się kolejny koncert... Jak zawsze, Jesienin wygłaszał swoje wiersze, a Sładkopiewcew opowiadania dla dzieci. Po koncercie artystów zwykle podejmowano kolacją." |
| Cytat: | Georgij Iwanow:
„Petersburski okres kariery Jesienina skończył się w sposób zupełnie nieoczekiwany. Późną jesienią roku 1916 najpierw rozeszła się, a potem została potwierdzona «potworna pogłoska —- «nasz» Jesienin, «duszyczka-Jesienin», «urocze chłopię» Jesienin — został przedstawiony Aleksandrze Fiodorownie w carskosielskim pałacu, recytował jej wiersze, wyprosił zezwolenie Cesarzowej na poświęcenie jej całego cyklu w swojej nowej książce! Teraz trudno sobie nawet wyobrazić stopień oburzenia, jakie ogarnęło ówczesne «postępowe środowisko, kiedy ujawniło się, że «ohydny postępek* Jesienina to nie wymysł, nie «oszczerstwo czarnej sotni», lecz niezbity fakt. Żądano od Jesienina tłumaczeń. Najpierw pomijał sprawę milczeniem. Potem się przyznał. Potem wycofał swoje przyznanie. Potem gdzieś umknął, ni to na front, ni to na riazańską wieś... Oburzenie na wczorajszego ulubieńca było ogromne. Niekiedy przybierało postać komiczną. Na przykład S. I. Czackina, bardzo bogata i jeszcze bardziej postępowa dama, która wydawane przez siebie czasopismo «Siewiernyje Zapiskb z całą powagą nazywała «taranem sztuki uderzającym w carat», na wspaniałym przyjęciu w swoim gościnnym mieszkaniu histerycznie darła rękopisy i wiersze Jesienina, wrzeszcząc: «Wyhodowaliśmy żmiję! Nowy Rasputin! Drugi Protopopow... Książka Jesienina Golubień wyszła już po rewolucji lutowej. Dedykację dla Cesarzowej Jesienin zdążył usunąć. Niektórzy bukiniści w Moskwie i Petersburgu zdołali jednak zdobyć kilka odbitek szczotkowych książki z fatalnym «uniżenie poświęcam... W księgarni Sołowiowa na Litiejnym taki egzemplarz, z uwagą «niezwykłe curiosum», figurował w katalogu rzadkich książek." |
| Cytat: | Władysław Chodasiewicz z kolei, kwestionując odnośny fragment autobiografii Jesienina, zauważa: „Po pierwsze, wątpliwe, czy można było trafić do batalionu dyscyplinarnego za odmowę napisania wierszy na cześć cara... Po drugie (i to jest najważniejsze) — trudno pojąć, dlaczego Jesienin uważał za niemożliwe pisanie wierszy na cześć cara, nie tylko jednak czytał, lecz i poświęcał wiersze carycy... Latem 1917 roku pewien moskiewski wydawca, bibliofil i miłośnik rzadkich książek proponował mi, żebym kupił u niego albo wymienił zdobytą okólnymi drogami odbitkę szczotkową drugiej książki Jesienina Golubień.
Książka ta wyszła już po rewolucji lutowej, ale w postaci okrojonej. Składano ją zaś jeszcze w roku 1916 i kompletna korekta zawierała cały cykl wierszy poświęconych carycy. Nie wiem, czy w końcu 1916 lub na początku 1917 Jesienin był na froncie, ale jest rzeczą niewątpliwą, że uzyskać zezwolenie na poświęcenie wierszy carycy było dość trudno — i w każdym razie zezwolenia takiego nie mógł otrzymać żołnierz batalionu dyscyplinarnego." Dysponując obecnie dość dokładnym — dzięki dokumentacji zgromadzonej przez takich badaczy radzieckich, jak Juszyn, Biełousow i inni — kalendarium życia Jesienina w omawianym okresie, możemy ów „batalion dyscyplinarny" z całym spokojem między bajki włożyć. Co więcej, w ogóle nie potrafimy odnotować żadnych objawów niełaski -—• raczej przeciwnie — aż do końca pobytu w Carskim Siole. |
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
|
