Romanowowie

olgasza

Andriej Jeremiejewicz Derewienko urodził się 19 sierpnia 1878 roku w rodzinie prawosławnego chłopa ukraińskiego, w siole Goronaj. W roku 1899 powołano go do czynnej służby w marynarce wojennej. Rok później wstąpił do gwardii.
Parę lat potem - w 1906 roku, ten krępy wąsaty marynarz, "chytry chochoł", jak go przezywano, zrobił karierę, zostając opiekunem carewicza Aleksego Nikołajewicza.

14 maja 1906 roku przedstawił się carowi w Peterhofie. Opiekował się carewiczem, mając nadzór nad dziećmi wraz z Wiszniakową, Doroniną i Tieglewą podczas podróży carskiej rodziny w fińskie szkiery.
W 1907 w trakcie takiej podróży do Finlandii zdarzył się wypadek: Standart, omijając wyspę , trafił na rafę nie zaznaczoną na mapie. Podczas tego wydarzenia Derewienko robił wszystko, by Aleksy był bezpieczny, co nie uszło uwadze jego rodziców. Zyskał sobie ich pełne zaufanie.
Otrzymywał za opiekę nad carewiczem wysokie wynagrodzenie, ale były z tego i pośrednie korzyści. Np. jego synowie (Aleksy, Siergiej i Aleksander) byli chrześniakami carowej i carewicza - z takim atutem nie musieli się martwić o swą przyszłość.

Jak sądzicie, czy Derewienko był faktycznie tylko przebiegłym "chochłem", umiejącym się życiowo ustawić, i po rewolucji opuścił Aleksego i carską rodzinę, czy też był szczerze przywiązany do swego podopiecznego?

olgasza

Lemke o Derewience pisał tak:

"...marynarz o zuchowatym wyglądzie, z arogancką gębą; to 'diadka' carewicza Derewienko. Opiekował się carewiczem podczas wypadku na Sztandardzie. Kiedy okręt zatrzeszczał i wszyscy myśleli, że wleźli na minę, marynarz Derewienko schwycił chłopczyka i rzucił się z nim do wody. .. Od tej pory to ważniak; wszyscy się o niego bardzo troszczą, przypochlebiają mu się, obdarowują, częstują papierosami itp."

mdusia123

Podobno w momencie wybuchu rewolucji Derewienko zmienił swój stosunek do carskiej rodziny. Na gorsze. Wiem, że na pewno odnosił się do Aleksego inaczej niż wcześniej. Nie pamiętam co to się tam dokładnie działo, ale coś na ten temat czytałam. Chyba w jednej z książek. Może w "Czterech..."?

olgasza

Zmienił się, i to , mam wrażenie, dwukrotnie zmieniał front. Najpierw był niemiły, potem znów chciał się zrehabilitować, ale było już za późno.

Justyśka

Wyrubowa o tym pisała we wspomnieniach i jeszcze Massie przytacza to w "Mikołaju i Aleksandrze":

olgasza

Mam wrażenie, że Derewienko też chciał potem towarzyszyć swym byłym pracodawcom na zesłaniu, ale mu odmówili.
Fakt, że nie ma porównania z Nagornym, tamten był aż do bólu lojalny.